متصل سازی سازه های برشی همجوار به کمک فنر برای کنترل حداکثردریفت ویافتن محل بهینه قرارگیری فنرهای اتصال دهنده

یکی ازعوامل مهم درافزایش عملکردسازه ها دربرابرزلزله کاهش تغییر مکان جانبی سازه است محققین درسالهای اخیرجهت دستیابی به این هدف مکانیزم های مختلفی را پیشنهاد نموده اند ازجمله میتوان به استفاده ازسیستم های کنترل فعال نیمه فعال المان های تلف کننده انرژی ایزولاسیون پی و... اشاره نمود دراین مقاله ایده استفاده ازفنرمتصل کننده درتراز طبقات بین دوسازه مجاور جهت کنترل پاسخ لرزه ای ساختمانها درحین زلزله مورد بررسی قرارمیگیرد مکانیزم فنرمتصل کننده بهنحوی است که میتواند باعث کاهش چشمگیریدرپاسخ لرزه ای سازه ها گردد دراین تحقیق هردوسازه برشی پنج طبقه بامشخصات دینامیکی متفاوت که درمجاورت یکدیگر فرض شده اند تحت اثررکورد شتاب هشت زلزله مختلف بطور مجزا قرارگرفتند و تحلیل دینامیکی خطی تاریخچه زمانی انجام و حداکثر دریفت طبقات محاسبه شد سپس بادرنظرگرفتن فنری درتراز یکی ازطبقات که سازه ها درتراز دوطبقه همجوار به هم متصل می کند این تحلیل ها مجددا تکرار شد درنهایت برای هررکورد زلزله سختی بهینه نفر به نحوی محاسبه شد که حداکثر دریفت طبقات درطول زلزله کمینه گردد این فرایند برای تمام طبقات تکرار شد و درنهایت محل بهینه قرارگیری فنر پیدا شد درمرحله بعدی شرایط برای حالتی که ازدوفنر اتصال دهنده دردوطبقه مجزا استفاده میشد بررسی شد و مناسب ترین محل برای قرارگیری فنرها پیشنهاد شد

کلیدواژه ها:

کنترل تغییر مکان ، تحلیل دینامیکی خطی تاریخچه زمانی ، ساختمانهای مجاور ، فنرمتصل کننده ، رکورد زلزله