بحران های زیست محیطی و معماری پایدار

معماری در بروز بحرانهای زیست محیطی نقش بسزایی را ایفا می کند. ساختمانها به تنهایی یک ششم منابع آبی، یک چهارم چوب جنگلها و دو پنجم سوخت های فسیلی جهان را تولید می کنند.ساختمان پس از ساخته شدن تاثیر دراز مدتی بر محیط باقی میگذارد. این مقاله با نگرشی تحلیلی توصیفی رویکردی بر وظیفه ی - معماران حرفه ای، که طراحی و تولید محیط های پایدار را بر عهده دارند، را بررسی می کند. مطابق این متن هدف طراحی پایدار،یافتن راه حل های معمارانه اعم از حفاظت منابع و طراحی اقلیمی است که به عنوان دو شاخصه مهم به آن پرداخته شده است. در بررسی حفاظت منابع با پرداختن به حفاظت انرژی، حفاظت آب و حفاظت مصالح راهکارهایی برای حفظ و نگهداری هر چه بیشتر منابع ارائه شده است. در طراحی اقلیمی معمار با بکار گرفتن دانش خود و صرفه جویی در مصرف انرژی بهینه آسایش انسان را فراهم کرده و حداقلصدمه را به محیط زیست وارد می کند. دست یابی به حفاظت از انرژی های تجدید ناپذیر، کاهش استفاده از منابع زمین و تاثیر تخریب کمتر ساختمان ها بر محیط زیست از جمله مواردی است که در طراحی معماری پایدار باید به آن توجه ویژه ای مبذول داشت تا با کسب روش های نوین طراحی و خلق فضاهای همساز با محیط زیست، شرایطی برای برقراری یک زندگی استاندارد با حداقل آلودگی های محیط زیست برای نسل حال و آینده بوجود آید.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، معماری پایدار ، حفاظت منابع ، طراحی اقلیمی