بررسی تاثیر عامل مذهب بر جهتگیری خانه های بافت سنتی - رون رو به حضرت در شهر مشهد

رون یا جهتگیری خانه به عنوان یکی از مهمترین مسائل شهرسازی نقش مهمی را در بافت سنتی هر شهر ایفا مینماید. این مهم که نشات گرفته از خصوصیات اقلیمی است؛ در هر شهر با توجه بهویژگیهای اقلیمی خاص آن نمودی متمایز داشته و به سه نوع کلیراسته، اصفهانی و کرمانی تقسیم میشود. پژوهش حاضر بر آن است تا با استفاده از روش تحقیق توصیفی - تحلیلی و روش جمعآوری اطلاعات کتابخانهای و مشاهده و عملیاتمیدانی به شناخت و بررسی رون و جهتگیری خانه های مسکونی در بافت سنتی شهر مشهد بپردازد و از این رهگذر تاثیر عامل اقلیم را بر نحوه استقرار ابنیه در بافت سنتی این شهر مورد کنکاش قرار دهد.نتایج حاصل از بررسی فوق حاکی از آن است که جهتگیری خانه های سنتی به طور غالب بر اساس رون اصفهانی میباشد که با اصول اقلیمی این بافت کاملا مطابقت دارد. هر چند کنکاش بیشتر در بافتسنتی این شهر بیانگر این مطلب بود که علاوه بر جهتگیری فوق، جهتگیری به سمت قبله )رون راسته( و جهتگیری به سمت حرم حضرت رضا)ع( به صورت شعاعی )رون رو به حضرت( نیز رایج و متداول استکه هر دو جهتگیری مذکور از خصوصیت مذهبی فرهنگی خاص این بافت - نشات گرفته است. این مهم بیانگر این است که علاوه بر عاملاقلیم، عامل مذهب و فرهنگ نیز در جهتگیری خانه های بافت سنتی این شهر نقشی تاثیرگذار ایفا میکند و در شهرهای مذهبی همچون مکه، مشهدو ... که یک عنصر کالبدی مذهبی نقش مرکزیت شهری را ایفا میکند؛ بایستی مورد تامل قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جهتگیری)رون( ، بافت سنتی ، رون رو به حضرت ، مشهد