طراحی مسکن شهری با رویکرد محیط رفتار مطالعه موردی: اصفهان ،چهارباغ بالا

شهر به مثابه موجود زنده ای است که ابعاد گوناگون دارد. شناخت شهر،ویژگیهای بوم شناختی، کنترل بازتابها و واکنشهای آن در مقابل با مشکلات از پیش تعیین شده یا نشده نیاز به احاطه داشتن در علوم مختلف علوم انسانی،اجتماعی، روانشناسی، معماری و شهرسازی دارد. این پژوهش در قالب یک پژوهش توسعه ای ارائه و در جهت نیل به هدف خلق فضایی پویا و ایجاد کاربری های مناسب در تمام ساعات شبانه روز انجام شده است. نتایج حاصل از تحقیقاتانجام شده و استانداردها و مشخصات عملکردی عمومی فضاهای مسکونی، ویژگی های معماری، ویژگی های کمی و همچنین مسایل روحی روانی استفاده کنندگان، در –فرایند طراحی مورد توجه بوده است. حاصل پژوهش مجموعه ای کارا، کاملاً کاربردی و در عین حال هماهنگ با ارزشهای بوم شناسانه معماری می باشد که فضاهای مسکونی آن با قابلیت انعطاف پذیری فراوان و جوابگو به تغییراتساختاری و تکنولوژی امروزی در نظر گرفته شده اند. بطور کلی فضاهای نوینی جهت تنوع بخشیدن به محیط زندگی، تفریح و تعاملات اجتماعی در جهت کاهشفشارهای روانی ساکنین این مجموعه خلق گردیده است. هدف کلی این پژوهش، بازگرداندن هویت با در نظر گرفتن ویژگیهای رفتاری ساکنین در محله های چهارباغ بالای اصفهان بوده است. خیابان چهارباغ اصفهان با سابقه دیرینهخود، دارای هویتی تاریخی است که یکی از پربها ترین جلوه های بوم شناختی اصفهان است. درختان سربفلک کشیده، پیاده رو های وسیع و بدنه های نفودپذیراین خیابان، هر رهگذری را به پیاده روی در این مسیر تشویق می کند. اما در محله های این خیابان اثری از این احساس وجود ندارد و تنها مکان گذری از خانه تا مقصد است. این پژوهش به جست و جوی عوامل بازگرداندن هویت به محلهها و خانه های این خیابان پرداخته و آنچه حاصل شده، حاصل پژوهش و تحقیقات میدانی در یکی از محله های چهارباغ بالا است. از نتایج این تحقیق راهکارهایی جهت برگرداندن این هویت با توجه به ویژگیهای بوم شناسانه ، ارائه گردیده است

کلیدواژه ها:

مسکن شهری ، بوم شناختی ، هویت مکانی ، محیط رفتاری و حیات اجتماعی