معماری جداره های خیابانی معاصردر تقابل با معماری گذشته

معماری ایرانی در طی قرن های متمادی از لحاظ ساختاری وزیبایی درمعرض تغییرات گوناگونی قرار گرفت و به تدریج از حالت سنتی و شکل اولیه خود درآمد که طراحی فضاهای شهری نیز از این قاعدهمستثنی نبوده است. فضاهای شهری به طور معمول توسط تعدادی توده ساختمانی محدود تعریف شده اند که دارای حجم و سطوح قابل رؤیت از فضای عمومی می باشد. معماران، این سطوح از بنا را نما می نامند. اما درطراحی، به عنوان بدنه های شهری ) جداره( دیده می شوند. جداره شهری نه از طریق یک معمار و در یک برهه زمانی خاص بلکه در طول زمان و بدست سازندگان متعددی شکل میگیرد و در واقع حاوی ارزش های فرهنگی ومحیطی و هویت جامعه می باشد. متأسفانه بی توجهی به شرایط و عوامل موثر بر زمینه ی شکل گیری یک معماری نسبت به گذشته ی تاریخی و تغییر نیازها و شرایط اجتماعی و اقتباس عینی از عناصرو ظواهر معماری گذشته و تقلیدی صرفاً شکلی، از فرم های تاریخی معماری ایران، از عوامل سطحی نگری به این نگرش در دوران معاصرمحسوب می گردد. در این مقاله تلاش شده است با بررسی جداره هایشهر در گذشته و امروز ایران، علت گسیختگی و این آشفتگی را دریافته و همچنین راهکارهایی جهت هدایت چهره ی بدنه های شهریامروز به سمت ریشه و هویت دیروز ارائه شود. روش تحقیق از نوع توصیفی پژوهشی و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای می - باشد.

کلیدواژه ها:

خیابان ، جداره های خیابان ، معماری معاصر ، معماری گذشته