بررسی جایگاه معماری بومی در جهت حفظ و ارتقای توسعه پایدار سکونتگاه های زاگرس - نمونه موردی: روستای پالنگان

امروزه اهمیت پژوهش در ارتباط با مسکن روستایی، بافت پیرامونی خود و نحوه بهره گیری از مصالح بومی به عنوان منابع طبیعی در سکونتگاه های روستایی با قدمت تاریخی، امری قابل تأمل در وجوهمختلف توسعه پایدار این روستاها است. شناخت جنبه های متعدد بهره گیری از مصالح بومی و لحاظ نمودن آنها در طرح های هادی و سایر توسعه های روستایی بر استمرار این مهم در آینده غیر قابلاغماض است. این پژوهش با روش تحقیق کیفی توصیفی مبتنی بر - نمونه موردی )روستای پالنگان( در پی آن است نقش و جایگاه مصالح بومی را به عنوان یکی از عوامل مؤثر در پایداری اجتماعی،اقتصادی و زیست محیطی به واسطه تجربیاتش ساکنین این گونه سکونت گاه ها در طول سالیان متمادی را مطالعه و نقد نماید.در این بررسی با تدوین آیتم های تاثیرگذار بر توسعه پایدار که قابلتعمیم به توسعه سکونتگاه هایی با ویژگی های همگون و مطالعات آتی این عناوین است،منجر می شود

کلیدواژه ها:

مصالح بومی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، سکونت گاه های زاگرس