الگوی شکل گیری فضاهای معماری در منطقه معتدل و مرطوب - لنگرود

کلیه بناهای تاریخی ایران دارای معماری همساز با اقلیم می باشند، بیشتر بناها از جمله خانه ها بر پایه معماری بومی و سنتی استوار است،در گذشته تهویه طبیعی و استفاده از جریان هوا در طراحی بناها بسیار مهم بوده، از این رو در مصرف بسیاری ازانرژی ها صرفه جویی می شده، اما متاسفانه امروزه به آن توجه چندانی نمی شود، در این پژوهش به بررسی معماری بومی استان گیلان، شهر لنگرود خواهیم پرداخت،بلکه بتوان با یافتن ویژگی هایخاص آن الگویی برای طراحی در معماری امروز ایجاد کرد .اهمیت موضوع در شناخت ارزش های معماری بومی و سکونتگاه های اقلیم معتدل و مرطوب و به کارگیری آن می باشد.هدف از تحقیق شناختفضاهای مسکونی در شهر لنگرود می باشد و این پرسش مطرح می شود که ویژگی های اصلی و اساسی مسکن بومی در شهر لنگرود چیست؟روشتحقیق توصیفی و تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و میدانی می باشد که مطالب آن به طور اسنادی جمع آوری شده و بیشتر مدارک تصویری به صورت میدانی، از طریق بازدید از فضاهاو برخی از سازمان های دیگر تهیه شده است.چهارچوب نظری تحقیق براین دیدگاه استوار است که پدیده های محیطی بیشتر از عوامل دیگر در معماری منطقه تاثیر گذاشته و نتایج نشان می دهد کهخانه ها با محیط انطباق داشته ، همچنین کاهش میزان انرژی مصرفی با استفاده از مصالح بومی، موجب پایداری محیط زیست و افزایش دوام بناها گردیده اند. در دنیای معاصر صرفه جویی در انرژی و معماریپایدار از اهمیت بسزایی برخوردار می باشد ، موضوعاتی که در معماری نوین ایران جایی ندارد و باید مورد توجه خاص قرار گیرد

کلیدواژه ها:

اقلیم ، انرژی ، بافت ، لنگرود ، معماری بومی ، گونه شناسی