الگوبرداری ازطبیعت درطراحی بناها بارویکردی به معماری پایدارنگاهی به ارتباط میان طبیعت و معماری درمعماری بومی ایران

باتوجه به رشدروزافزون تکنولوژی و شهرنشینی هرروزشاهدبهوجود امدن سبک ها و موجهای جدیدی درمعماری هستیم که بصورت بناها و فرمهای متفاوت و کاملا عجیب خود رامطرح می کنند اما به راستی سوال اینجاست که کدام اثرمعماری را میتوان به نوعی اثرماندنی و پایدارمعرفی کرد؟باکمی مطالعه درمی یابیم که خیلی ازبناهای سنتی ما بطور نسبی معماری پایداربه حساب می ایند چون عواملی مانند فرهنگ و اصالت اقلیم مصالح منطقه و روابط عملکردی مناسب دراین بناها تاثیر گذار بوده اند اما این بناها بطور نسبی پایدار می باشند و هیچ بنایی بطور صددرصد پایدارنمی باشد چون نیازهای ما ازفضاهای معماری درطول زمان عوض می شود وبه همین دلیل ما درهرسبکی ازمعماری میتوانیم به نوعی معماری پایداربصورت نسبی داشته باشیم به شرطی که به شاخصهای معماری پایدارنزدیک باشد درمطالعات به عمل امده ای این نتیجه حاصل شد که معماری بیونیک و ارگانیک و تاحدودی تفکرات معماری پست مدرن به معماری پایدارنزدیک می باشند ونتایج بدست امده ازاین بررسی ها حکایت ازآن دارد که باتوجه به کمبود انرژی و مشکلات زیست محیطی و رشدشهرنشینی باید درپی خلق اثارمعماری پایدارباشیم و معماری پایدارباید دریک شرط زمانی شامل این موارد باشد:هماهنگی و سازگاری باطبیعت و محیط زیست /حداقل اسیب به طبیعت و صرفه جویی درانرژی /تاثیر پذیری ازشرایط فرهنگی محیطی و اقلیمی /پاسخ درست به نیازهای عملکردی /خوانایی و دورازابهام بودن

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طبیعت ، بیونیک ، طراحی بنا