نگاهی به معماری مسجد کبود در شهرتبریز

امروزه عدم توجه به ارزشها و محورهای روحی - ذهنی انسان اندیشه ورزی اورادرمعماری به جهتی هدایت کردها ست که نیازهایش را غالبا درساحت نیازهای جسمانی می بیند درنتیجه فضاها درنسبت باعملکردهای این جهانی درچارچوب علم و تکنولوژی معنا می یابند به گونه ای که اندیشیدن صرف درقالب باعث فراموسی محتوا شدها ست همانگونه که میدانیم مسجدکبود واقع درتبریزیکی ازشاهکارهای معماری ایران و به عنوان یک نشانه ی شهری مطرح می باشد که درحال حاضر بیشتر بعدعینی و کالبدی آن مطرح است تا بعدذهنی آن متاسفانه به علت فعال نبودن مسجدبه عنوان فضایی جهت انجام اعمال عبادی و تعاملات اجتماعی نقش آن به عنوان یک عنصراصلی دراستخوان بندی بافت تاریخی تضعیف گردید علاوه برآ« به علت عدم تعریف راسته ای قوی جهت اتصال بنا به استخوان بندی تاریخی و دستیابی به وحدت و کلیتی منسجم نقش این اثرتاریخی درمنظرذهنی و خاطره جمعی ازفضا کمرنگ گردیده است درخصوص مسجدکبود همواره این سوال مطرح میگردد که سیاست توسعه شهری که هم اکنون درتبریز جریان دارد تاچه حد به مساله اصلی تاریخی شهر و موقعیت آن اهمیت داده شده است؟ به نظر می رسد شاید باتکمیل طرح های دردست اجرا بتوان گامی موثردرجهت ارتقا و تقویت کیفیات محیط برداشته شود و بشود آن را به عنوان یک فضای شهری سرزنده درزندگی روزمره مردم مطرح ساخت وهمچنین مسجد را به عنوان اصلی ترین عنصرازاجزا میان شالوده ها یا شالوده شهری شناخت

کلیدواژه ها:

تبریز ، گوی ، بازار ، دروازه