تقویت حیات جمعی درطراحی فضاهای عمومی

انسان موجودی اجتماعی است و پاسخگویی به نیاز های اجتماعی وی امری ضروری است. پاسخگویی به این نیاز ها، فرصت های لازم در زمینه کسب تجارب اجتماعی را برایش فراهم می کند.تعاملات اجتماعی در فضایی صورت می گیرد که معماران با آن روح میبخشند. اگر این فضا خصیصه های اجتماع پذیری را دارا باشد ، انسان به راحتی در آن به تعاملی سازنده با هم نوعان خود می پردازد. در معماری امروز یکی از مشکلات عمده در طراحی فضاهایعمومی عدم استقبال مردم از این فضاهاست و دیگر از آن روحیه فعال شهروندی و پویایی و نشاط اثری نیست. فضاهای عمومی نه براینگاه کردن ، بلکه برای بودن در آن خلق می شوند. برای این بودن ویژگی محیط کالبدی بسیار موثر است. این پژوهش بر آن است تا نخست به اهمیت حیات جمعی در فضاهای عمومی بپردازد تا با استفاده از این مفهوم به این سوال کهچگونه یک فضای کالبدی منجر به افزایش تعاملات اجتماعی می شود، پاسخ دهد و در یک جمع بندی کلی به راهکار های طراحی دست یابد. امید است با استفاده از این راه حل ها در طراحی ، شاهد پویایی و رونق هرچه بیشتر در فضاهای عمومی باشیم.

کلیدواژه ها:

تعاملات اجتماعی ، حیات جمعی ، فضاهای عمومی ، اجتماع پذیری