بررسی جنبه های فعال توسعه پایدار بر منظرشهری و نقد انگارههای ذهنی آن

معماری و شهرسازی به عنوان ابزاری برای ارتقاء کیفیت زندگی بشر و تکامل بخش سیر خطی و تکوینی رشد تمدن ها، محیط را یکی از مهمترین زمینههایی میداند که تاثیر متقابل بازخورد انسان را درفضا انعکاس میدهد، وجود تعاملی رو به تعالی و کمال گرا بین انسان و محیط پیرامونش از جمله بزرگترین دغدغهها و اهداف معماری و شهرسازی هویتمدار بوده است، با توجه به اینکه در زمانحال بحران محیط زیست و منابع طبیعی با بهره برداری های مکررگسترش مییابد مسئله ی پایداری و توجه به این منابع رو به اتمام برای نسل های آتی اهمیت فزونی مییابند، در این مقاله سعی بر آناست تا بر مبنای مطالعات کتابخانه ای، راه حل ها و پیشنهادهایی برای حصول به مقاصد شهر پایدار و هویتمدار ارائه شود

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، بحران محیط زیست ، طراحی و برنامهریزی شهری