تاملی درریشه های نماد دربیان حقیقت زیبایی

پیوستگی و هماهنگی بین معناوصورت معماری که دراثار معماری سنتی ایرانی بروز داشته است درمماری امروز ایران به ندرت دیده میشود این امر به ارامی زمینه سازفراموشی و نااشنایی انسان مروز بامعانی و مفاهیم متجلی درمعماری می شود به نظر میرسد یکی ازدلایل فاصله گرفتن معماری امروز ازمعانی معماری گذشته مواجه شدن آن با مسائل روز و ضرورت پاسخ به نیازهای متنوع امروز است بنابراین تکرار یا بازنمایی عینی معماری گذشته احتمالا درتامین ارزشها و ضروتر های زندگی امروزه با کاستی هایی مواجه خواهد شد حال آنکه به نظر می سد که نیاز است راه حلی یافته شود که درعین بازنمایی ارزشها و معانی جلوه گر درمعماری گذشته این سرزمین پسخگوی مسائل و ضرورت های زندگی امروز نیز باشد ممکن است بتوان باشناخت عنصارنمادین و نشانه های بکاررفته درمعماری گذشته ایران و سازگارساختن آن با زیباشناسی انسان امروز به عناصری دست یافت که قادرباشند ارتباط میان هویت معماری امروز و گذشته را تداوم ببخشند دراین مقاله سعی برین است که با بیان ویژگیهای زبان نمادین به نوعی ازمفاهیم رمزی برای افزایش دوام زیبایی درمعماری درطول زمان بهره جست

کلیدواژه ها:

نماد ، زبان رمزی ، زیباشناسی ، زمان ، انسان معاصر