طراحی محلات سنتی شهری TND رهیافتی به سوی بازتوسعه شهری

انجمن نوشهرگرایی درقالب یکی ازمطرح ترین دیدگاه های شهرسازی درسطح جهان است که شکل گیری آن ازاواخردهه 1970و ابتدای دهه 1980 شروع شده و دردهه 1990 رشدسریعی داشته است که به مسائلی ازقبیل پراکنش نامنظم نابودی مهحیط زیست ازدست رفتن زمین های کشاورزی فرسایش میراث مصنوع و کاهش سرمایه گذاری دربخش مرکزی و.. توجه دارد راهکارهای این مشکلات مستلزم برنامه ریزی منسجم و یکپارچه است میدانیم که راه حل های کالبدی به خودی خود موثرواقع نمی شود بلکه باید راه حلهایی برای مسائل و مشکلات اجتماعی اقتصادی زیست محیطی دریک چارچوب منسجم کالبدی مطح شود تا به نتیجه مطلوب برسد ازمهمترین موضوعاتی که درنوشهرگرایی موردتوجه قرارمیگرد تاکید براصول بنیادین طراحی شهری درمقیاس محله و سازگار یو هم سویی منحصربه فردباپیرامون است که ازطریق راهکار طراحی محله ای سنتی میتوان به این مهم دست پیدا کرد و باعث توسعه دروزان زای محله ای و تقویت محلات شهری شد درمقاله حاضر ابتدا تاریخچه و سیرتحول جنبش نوشهرگرایی به اجمال مورد بررسی قرارگرفته اهست اصول و معیارهای آن مطرح شده و ازطریق معرفی راهکارطراحی محله ای سنتی با اصول و قواعد آن میتوان به چارچوبی کلی برای جلوگیر یازگسترش بی رویه شهرها و تقویت ساختارهای سنتی محلات برای باززنده سازی و احیا مجدد آن ها رسید این امرباتوجه به غنای شهرسازی سنتی ایران و بافت های ارزشمندشهرها دارای بستری مناسب جهت اجرای طرح های جدید است

کلیدواژه ها:

نوشهرگرایی ، طراحی محله ای سنتی ، کاربری مختلط ، حمل و نقل عمومی ، محورهای پیاده