نقش و جایگاه شهروند درمدیریت شهری ایران

مدیریت، روش دستیابی به اهدافی است که برای یک سازمان در نظر گرفته می شود. چنانچه شهر به مثابه یک سازمان قلمداد شود، لازم است تا در رأس آن و به منظور اداره امور شهر از فنی استفاده گردد که مدیریت شهری نام دارد. مهم ترین هدف مدیریت شهری را می توان ارتقای شرایط زندگی ساکنان و گروه های مختلف اجتماعی و اقتصادی و حفاظت از حقوق شهروندان، تشویق به توسعه اجتماعی و اقتصادی پایدار و حفاظت از محیط کالبدی دانست. در شرایط کنونی که شهرها از مشکلات عدیده اجتماعی، اقتصادی و ... رنج می برند، مدیریت شهری باید حافظ منافع مردم باشد، و در این مورد تمامی دست اندرکاران امور شهری از جمله شهروندان می توانند در بهبود وضعیت شهرها نقش مهمی ایفا نمایند. برای حضور و مشارکت مردم در عرصه مدیریت شهری، نیاز به شناسایی عوامل مؤثر بر شکل گیری و میزان مشارکت می باشد. از این رو اعتماد به عنوان اصل اساسی شکل گیری فضای مشارکتی در شهر و کشور مطرح می گردد. اعتماد جزء مفاهیمی است که در علوم مختلف توسط صاحب نظران مورد بررسی قرار گرفته و بنا بر پارادایم حاکم بر هر کدام از این علوم تعاریف متفاوتی از آن ارائه گردیده است. این تحقیق به لزوم تحول نقش شهروند در مدیریت شهری ایران می پردازد. در ابتدا مروری بر مفاهیم مرتبط با موضوع شهر و شهروندی خواهیم داشت و سپس نقش و جایگاه شهروند در مدیریت شهری ایران طی دهه های اخیر مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در ادامه عوامل مؤثر بر حضور و مشارکت مردم در مدیریت شهری بررسی می شود که از آن جمله بحث اعتمادسازی و توانمندسازی شهروندان جهت فراهم آوردن فضای تعاملی بین جامعه و مدیران شهری خواهد بود. در نتیجه اینکه بدون ایجاد زمینه های مناسب برای خودآگاهی، توانمندی و جلب اعتماد شهروندان نمی توان حضور فعال و مشارکت مردم را در مدیریت شهری انتظار داشت

کلیدواژه ها:

شهر ، شهروند ، مشارکت ، اعتماد ، توانمندسازی