بررسی عوامل کیفی تاثیرگذاردرسیمای شهرنمونه موردی خیابان فردوسی سنندج

در طراحی سیمای شهری و در فرایند بهبود کیفیت محیط ، ارتقا کیفیت بصری – کالبدی عرصه های عمومی شهر از جایگاه والایی برخوردار است. ارتقای کیفیت، به منظور بالا بردن قابلیت حضور پذیری در این عرصه ها ست. اما پیچیدگی زندگی امروز، تکنولوژی و استفاده نادرست از آن، باعث دگرکونی در بسیاری از مفاهیم فضاهای شهری شده است که تنها مفهوم به جای مانده ، مسیرهایی برای ارتباط فضاهاست. بی توجهی به کیفیت محیط به منزله کمرنگ نمودن ارزش های اجتماعی ، فرهنگی و هویتی نهفته در فضاهای شهری و ایجاد فضاهای مردم گریز و ملال آور و عدم توانایی این فضاها در ایجاد محیطی منعطف و پاسخگو در برابر رفتارها و نیازهای شهروندان در ساختار شهری است. خیابان فردوسی سنندج به سبب جایگاه تاریخی و اجتماعی در بافت مرکزی، مرکزیت تجاری و شریانی بین بافت قدیم و جدید شهر و پر تردد بودن از نظر حرکت سواره و پیاده، از نقش تعیین کننده ای در هسته مرکزی سنندج برخوردار است.روش تحقیق در این نوشتار بر پایه روش تحلیلی – توصیفی استوار بوده و از شیوه های اسنادی و میدانی استفاده شده است. در این مقاله ضمن ارزیابی دقیق وضع موجود و شناخت مشکلات فضای مذکور از نقطه نظر کالبدی، عناصر تاثیرگذار بر کیفیت بصری- فضایی، جنبه های زیبایی شناختی محیط و تاثیر آن بر سیمای شهر، راهکارهای علمی جهت ارتقاء شاخصهای کیفی این محور تاریخی ارائه می گردد

کلیدواژه ها:

سیمای شهر ، فضای شهری ، کیفیت محیط ، خیابان فردوسی