الگوهای معماری بومی پایداردردل کویروتاثیر آن بربهینه سازی مصرف انرژی مورددامغان

امروزه با رشد سریع و ناموزون شهرها، با احداث ساختمان های بزرگ که هیچ گونه ارتباطی با کیفیت اقلیمی منطقه نداشته و نیازهای حرارتی و آسایش ساکنان را به هیچ وجه تامین نمی کند، روبرو هستیم. انتخاب مصالح و نحوه به کارگیری آنها در ساختمان با توجه به شرایط جوی، به نحوی که منجر به صرفه جویی و بهینه سازی مصرف انرژی گردد، متاسفانه تا به امروز به عنوان یک ملاک و معیار برای مهندسین معماری و طراحان بخش ساختمان مطرح نبوده است . ارزش فوق العاده سوخت های فسیلی و حجم عظیم سرمایه ملی که در بازیابی این سوخت ها هزینه می گردد، نیاز به اصلاح ساختار مصرف و ارائه الگوهای مصرف بهینه انرژی را ضروری می سازد. از سوی دیگر تاثیرات مخرب استفاده از سوخت های فسیلی بر روی محیط زیست و طبیعت موجب ایجاد مخاطره در زندگی شهروندان به ویژه در کلان شهرهای امروزی شده است. از مهمترین عوامل اقلیمی می توان به بارش،دما، رطوبت، باد، ساعات آفتابی، تابش و... اشاره نمود. این مقاله در پی نشان دادن تاثیرات شرایط جوی و اقلیمی، بر ساخت و ساز پایدار و منطبق بر محیط زیست در مناطق گرم و خشک و تاثیر آن در بهینه سازی مصرف انرژی در معماری سبز منطبق بر طبیعت در شهرستان دامغان است . بر این اسا ضمن مراجعه به منابع کتابخانه ای وجمع آوری اطلاعات موردنیاز با روش های میدانی و تحلیلی – توصیفی به بررسی جنبه های مختلف تاثیرات اقلیمی برمعماری وساختمان، در منطقه مورد مطالعه پرداخته شده است. نتایج حکایت از این مساله دارد که معماری منطبق بر محیط در دامغان کاملا منطبق بر اصول معماری پایدار بوده و ضمن صرفه جویی در مصرف انرژی، همسازی کامل با محیط زیست دارد

کلیدواژه ها:

اقلیم معماری ، گرم و خشک ، مصرف انرژی ، پایداری ، محیط زیست