طراحی پایدارفضاهای عمومی باتاکیدبرپیاده راه سازی به منظوربهبود زیست محیطی شهرها

شهرها به عنوان بستر اجتماع انسانی از آنجاکه بیشترین تاثیر را بر محیطزیست داشته اند، آغازگر عمده تهدیدهای زیست محیطی میباشند. و بسیاری از صاحب نظران تخریب محیط زیست را نتیجه توسعه ناپایدار شهرها میدانند. از اینرو رشد شهرنشینی ضرورت توجه به کیفیت محیط زیست را افزایش داده است. محیط زیست شهری،متشکل از منابع،انسان و دیگر فرایند هایی است که منابع را به محصولات قابل استفاده تبدیل می نماید. این محصول بدست آمده حاصل تلفیق سه بعد مجزای محیط طبیعی، محیط انسان ساخت و محیط اقتصادی- اجتماعی میباشد که موضوع پایداری را بطور جدی مطرح مینماید. لذا بررسی تجربههای چند دهه اخیر مشخص می کند که پایداری زمانی محقق خواهد شد که کلیه مؤلفه های در برگیرنده آن بخصوص مؤلفه زیست محیطی،از بدو شروع سیاستها و برنامه ها در فرایند توسعه مورد توجه قرار گیرند.حمل ونقل شهری از اساسیترین مباحث شهر پایدار است و دستیابی به حمل و نقل پایدار از منظر کارایی زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی، مبتنی بر توجه همزمان به نیازهای انسانی در کنار دیگر مفاهیم و اصول مورد توجه طراحی شهری میباشد. پیاده رفتن به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان مطرح بوده و پیاده راهها بستر اصلی این حرکت هستند. تحقق شهر پایدار زمانی صورت میگیرد که پیاده راهها به عنوان گزینه جدی مورد استفاده شهروندان باشد. این مقاله با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی ضمن بررسی مفاهیم مرتبط با موضوع به این نتیجه دست مییابد که پیادهراهها نقشهای مهمی را بر عهده گرفته و تاثیر جدی بر ارتقا سطح زیست محیطی شهرها دارند. بنابراین با استفاده از طراحی پایدار که مبتنی بر مؤلفه های «زیباشناختی(عینی)» ، «زیبا شناختی(ذهنی)» ، «عملکردی » و«زیست محیطی» میباشد، میتوان سطح کارایی و اثربخشی پیاده راهها را افزایش داد. براین اساس با توجه به بدست آوردن سیاستهای مورد نیاز برنامهریزی لازم و راهکارهای مناسب برای طراحی پایدار تبیین و توضیح داده می شود. این اصول عملی بطور ویژه در جهت حفظ محیط زیست شهری به کار گرفته می شود.

کلیدواژه ها:

فضای عمومی شهری ، پیاده راه ، محیط زیست ، محیط زیست شهری ، طراحی پایدار