پایداری اجتماعی درفضاهای شهری پایدارباتاکیدبرفضاهای پاسخگونمونه موردی: سنندج

مهمترین بخش در توسعه پایدار شهرها توجه به فضاهای عمومی شهری می باشد. دلیل این اهمیت ناشی از نقش اساسی این فضاها در شکل- گیری زندگی اجتماعی شهروندان و ادامه حیات مدنی شهرها می باشد. در حوزه پایداری اجتماعی، با در نظر گرفتن مفهوم پایداری به معنای دوام و ماندگاری، فضاهای عمومی شهری را در صورتی می توان پایدار دانست که طی گذر زمان همواره کارکردهای خود را حفظ کند و پذیرای تعداد قابل ملاحظهای از شهروندان در طیف جنسی و سنی مختلف در زمانهای متفاوت باشند که این همان سرزندگی فضایی می- باشد. در واقع سرزندگی و حضور فعال و مستمر مردم طی زمان متضمن پایداری اجتماعی یک فضای شهری می باشد. در این راستا مقاله حاضر با توجه به اصل پاسخگویی به نیازهای انسان به عنوان مخاطبین فضا، به تبیین و طبقهبندی مولفههای کیفی فضا، در قالب چهار محور کالبدی – فضایی، ادراکی- معنایی، رفتاری و ارزشهای اجتماعی میپردازد و با هدف شناخت مولفههای کیفی فضاهای عمومی که منجر به خلق فضاهای سرزنده و پایدار گردیده است به ارزیابی 12 فضای عمومی در شهر سنندج پرداخته است. روش تحقیق در این پژوهش از نوع تحلیلی توصیفی بوده و بعد از تکمیل 240 عدد پرسش استفاده شده spss نامه جهت تحلیل و اثبات فرضیه از نرم افزار است نتایج حاصل از پژوهش نشان دهنده تفاوت پایداری اجتماعی در فضاهای شهری بر اساس فضاهای پاسخگو در فضاهای عمومی 12 گانه شهرسنندج است

کلیدواژه ها:

سنندج ، فضاهای عمومی ، توسعه پایدار ، توسعه پایداراجتماعی ، فضای پاسخگو