ارزیابی سیاست های مسکن مهردرایران وارائه ی راهکارهایی جهت ارتقاء آن

مسکن مهر موضوعی است که در سال های اخیر در راستای بهبود وضعیت مسکن از سوی دولت در دستور کار قرار گ رفته است. این طرح با هدف تامین مسکن برای اقشار کم درامد جامعه، قیمت زمین را از قیمت مسکن حذف نموده است و واحدهای مسکونی را بصورت اجاره ی 99 ساله در اختیار آنها قرار داده است. این واحدها در کلان شهرها، شهرهای بزرگ و شهرهای میانی با شرایط و وضعیت گوناگونی در اختیار متقاضیان قرار گرفته است. مقاله حاضر برآن است تا با مطالعه و ارزی ابی سیاست ه ای مسکن مهر در ایران، نقاط ضعف آن را در یافته و راهکارهایی جهت رفع آنه ا و تدو ین شر ایط مسکن مطلوب ارائه دهد . به منظور دست یابی بد ین مهم ، ابتدا با مطالعه ی ویژگی های مسکن ایران و جهان ، شاخص هایی برای آن استخراج شدند و سپس 36 شاخص مسکن به کمک روش تحلیل عاملی به 9 عامل تقلیل یافته و درجه ی تا ثیر گذار ی هر عامل بر سیاست ه ای مسکن مهر مشخص شده است . درگام بعدی به کمک تحلی ل رگرس یونی اثر عوامل مربوطه اندازه گی ری شده و درجه اهمیت هر کدام محاسبه شده است . سپس درجه ی اولویت عامل ها بر اساس نیاز به اصلاح سیاست ها در آن بخش (با توجه به وضعیت کنونی )، محاسبه گردیده است . نتایج به دست آمده گویای این است که عامل « مکان و موقعیت » در اولویت اول، عامل « طراح ی و ساخت مسکن و محیط پیرامونی » در اولویت دوم، « تسهیلات و خدمات » در اولویت سوم« اندازه واحدهای مسکونی » اولویت چهارم ، « پوشش گروه های نیازمند » ،اولویت پنجم، « توجیه اقتصادی » ، اولویت ششم « تراکم » ، اولویت هفتم « تاسیسات و تجهیزات زیر بنایی » اولویت هشتم و « فضای شهری »دراولویت نهم اصلاحات قرار دارند. در نهایت بر اساس نتایج به دست آمده راهکارهایی در سه سطح کلانشهرها، شهرهای بزرگ و شهرهای میانی برای ارتقاء پروژه های مسکن مهر تدوین شده است

کلیدواژه ها:

مسکن مهر ، شاخصهای مسکن ، ارزیابی ، تحلیل عاملی ، تحلیل رگرسیونی