تداوم هویت و چگونگی کاربست آن درمعماری امروزنمونه موردی : هویت درمناره

معماری و شهرسازی کهن ایران در طول تاریخ، اصول و معیارهایی داشته که محصولی مناسب و دارای هویت برای زندگی و توسعه ی پایدار فراهم آورده اند. اما تنها اصول کالبدی در بافت های تاریخی برای پاسخ به معماری و شهرسازی امروز کافی نیست و نم یتوان به عنوان الگوی منحصر به فرد از معماری ایرانی از آ نها تقلید کرد و سعی در تکرار آن ها به عمل آورد. بلکه در بررسی کالبد به جا مانده از گذشته (که اصول مورد نظر در آن رعایت شده باشد) تنها تفسیر زمانی و مکانی اصول، مورد توجه قرار گرفته و برای عصر حاضر تفاسیر مناسبی از آن ها ارائه شود. در بررس یهای تاریخی جسد و کالبد نمایشگر اصول و ارزش های مهم هستند. در معماری ایران مناره به عنوان کالبد دارای معنا و هویت از این دسته است. کالبد مناره در معماری ایران پیش از اسلام دارای هویت معنوی بوده که با ورود اسلام همچنان این هویت را حفظ کرده اما رویکردی اسلامی پیدا می کند. در خصوص ریشه معنایی منار نظریات مختلفی در مستندات و روایات محققین ایرانی و غیر ایرانی مطرح شده است. در دوره اسلامی تغییراتی همسو با معنای عرفان ایرانی که از ابتدا در این کالبد وجود داشته است پدیدار م یشود و جایگاهی جدی پیدا می کند تا جایی که بیان کننده یکی از کلید یترین معانی مذهبی می شود و به عنوان شاخص ترین نشانه شهر اسلامی از دورترین نقطه با ارتفاع بلند خود خط زمین را به خط آسمان وصل داده و راهنما به سمت شهر می شود. در ادامه با قرارگیری در کنار گنبد و سردر به عنوان معمول ترین نشانه شهری جهت معرفی مسجد و مرکز شهر اسلامی مورد استفاده قرار می گیرد. آنچه در معنای این عنصر مهم است هویت ایرانی معنا و نقش پذیری و مطابقت پذیری این کالبد در هر دوره تاریخی است. این سیر تحول در معماری امروز نیز می تواند ادامه داشته باشد

کلیدواژه ها:

هویت شهری ، نشانه شهری ، مناره ، تکنولوژی ، بلندمرتبه سازی