تاثیراندیشه های فلسفی هگل برمعماری قرون اخیر

مروری بر اتفاقات قرون اخیر مفاهیمی بنیادین چون سنت، نوگرایی و تلفیق جنبه های عینی و ذهنی انسان را در قالب های مختلفی چون ادبیات، هنر، سیاست و معماری یادآور می شود که اگر به جستجوی دلایل آن بپردازیم خود به نوعی نوگرایی در نگرش و ایجاد ارتباط بین جنبه های کلاسیک و مدرن فلسفه که توسط فیلسوفانی چون هگل بنیان گذاری شد می رسیم. هگل آثار هنری را دارای معنا می داند و معنای آنها را وابسته به میزان و مرتبه آگاهی پدیدآورندگان و زمینه تاریخی که این آثار در آنها بوجود آمدند می شمارد اما او این زمینه تاریخی را به تبع فلسفه کل گرای خود،در نسبت با کل تاریخ و برداشتی که خود او از تاریخ دارد،تفسیر می کند.همچنین معنا و محتوای اثر هنری معماری لزوما توسط پدیدآورندگان این آثار دریافته نشده بلکه این معنا طی تامل فلسفی دریافت می شود.اهم عناوین مورد بحث عبارت است از مبانی فلسفه کلاسیک و ایجاد جنبش عقلی دوره رنسانس و تاثیر آن بر دوره روشنگری ، ادامه و اصلاح مبانی فلسفی در دوره های بعد و نگرش جدید هگل به مقوله انسان گرایی و نهایتاً تاثیر آن بر معماری و ایجاد سبک های جدید معماری در قرون اخیر می باشد

کلیدواژه ها:

فلسفه کلاسیک ، انسان گرایی و خردگرایی ، تلفیق جنبه های عینی و ذهنی ، خلاقیت وذهن انسان ، عقل عملی ، خردنظری