بررسی چگونگی اثرطرح هایه خودجوش درسرزندگی فضای شهری نمونه موردی: بوستان سروبهشهر

رویکرد انسانی که مبتنی بر شناخت انگیزش ها و نیازهای انسانی است از دغدغه های نو در زمینه معماری و شهرسازی می باشد. تاکید بر ارزشهای مورد قبول مردم به جای عوامل کالبدی در سامان دهی و ایجاد سرزندگی فضای زندگیشان عامل مهمی است که مورد بی توجهی قرارگرفته است. توجه به نقش خواست های انسانی در توسعه زندگی جمعی آنها ، سبب ارایه الگوهای مناسب در جهت توسعه پایدار کالبدی، فرهنگی، زیست محیطی و اقتصادی می گردد. مقاله حاضر در راستای ارتقای کیفیت فضاهای شهری، به دنبال تبیین نحوه ی تاثیر حضور مردم به عنوان عناصر هویت بخش به فضا و مداخله ی مردم در کالبد و به تبع آن پروراندن روح فضا صورت گرفته است. در این تحقیق نحوه ی تاثیر گذاری نظر کاربران فضا در امر ساماندهی محیط شهری و تبدیل آن به فضایی سرزنده، مورد پرسش و مطالعه قرار گرفته و در عین حال سعی شده تا با کمک فکری و عملی افراد استفاده کننده از این فضا، به عنوان راهکار، درجهت پویایی هر چه بیشتر بوستان سرو به عنوان نمونه موردی گامی برداشته شود

کلیدواژه ها:

مردم ، هویت بخش ، سرزندگی ، بوستان