بررسی وضعیت فضای سبزشهراهواز دررابطه با پارامترهای اقلیمی

امروزه مفهوم شهرها بدون وجود فضای سبز مؤثر در اشکال گوناگون آن دیگر قابل تصور نیست. پیامدهای توسعه شهری و پیچیدگی معضلات زیست محیطی، موجودیت فضای سبز و گسترش آن را برای همیشه اجتناب ناپذیر کرده اند. شهرها به عنوان کانون های متمرکز فعالیت و زندگی انسان ها برای اینکه بتوانند پایداری خود را تضمین کنند، چاره ای جزء پذیرش ساختار و کارکردی متأثر از سیستم های طبیعی ندارند. در این میان فضای سبز به عنوان جزء ضروری و لاینفک پیکره یگانه شهرها در متابولیسم آنها نقش اساسی دارند که کمبود آنها می تواند اختلالات جدی در حیات شهرها به وجود آورد. از دیدگاه برنامه ریزی و طراحی شهری، گسترش فضای سبز مفهومی وسیعتر از توسعه پوشش گیاهی و بهبود شرایط محیط طبیعی شهر دارد. منظور از توسعه فضای سبز در واقع نوعی ساماندهی و نظم بخشی به فضاهای پراکنده و متنوع سبز است. در پژوهش حاضر سعی شده، فضای سبز شهر اهواز با توجه به اقلیم مورد بررسی قرار گرفته و سرانه و گونه های گیاهی بومی و غیر بومی در فضای سبز بازدید میدانی صورت گرفته و همچنین گونه های بومی سازگار با اقلیم اهواز شناخته شد. پس از بررسی پارامترهای اقلیمی، ضریب همبستگی بین عناصر اقلیمی و گونه های درختی و درختچه ای بومی و غیر بومی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که با توجه به اقلیم اهواز بهتر است از گونه های گیاهی بومی مقاوم در اهواز استفاده شود.مطالعات نشان داده که سرانه فضای سبز موجود اهواز، با سرانه واقعی محاسبه شده اختلاف چشمگیری دارد

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، گونه های گیاهی ، شهراهواز ، پارامترهای اقلیمی