روانشناسی محیطی درمعماری پایدارباتاکیدبرتوسعه پایدارشهری

شهرها، کانون زندگی مدرن، محسوب می شوند و سرنوشت و کیفیت زندگی انسان ها در کانون های شهری تعریف و تبیین می گردد و نمی توان نسبت به وضعیت و روند کلی برنامه های آن ها بی تفاوت بود. زمانی صرفا ، ظاهر ساختمان ها اهمیت ویژه ای داشتند، اما امروزه، تأثیراتی که آن ها بر افراد می گذارند مهم شمرده می شوند. رعایت اصول مربوط به فضای شخصی، همچنین ادراک محرک های محیطی، همچون سر و صدا، درجه حرارت و رطوبت نسبی نقش تعیین کننده ای در قضاوت درباره سالم یا ناسالم بودن یک ساختمان دارند. در همین راستا، از روانشناسی محیط در جهت ارتقاء سطح زیست توسعه پایدار شهری و معماری پایدار می توان بهره برد. برنامه ریزی توسعه پایدار شهری، نگرش جامع به سیاست ها و طرح های شهری را ضروری می داند. همچنین، کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی و آلودگی محیط زیست در معماری، مبحث معماری پایدار را به وجود آورده است. که مهم ترین هدف آن، اهمیت دادن به زندگی انسان ها و حفظ و نگهداری از آن در حال و آینده است. پژوهش حاضر، با نگرش به ابعاد مختلف توسعه پایدار شهری، با تکیه بر دانش جغرافیا و روانشناسی، همچنین معماری، در حوزه نظری و تئوریکی مرتبط با مقوله مورد نظر، سعی در افزایش آگاهی هایی در این زمینه می نماید

کلیدواژه ها:

روانشناسی محیطی ، معماری پایدار ، توسعه پایدار ، توسعه پایدارشهری