نقش سیمان و پوزولان در دوام بتن و توسعه پایدار

افزایش دوام بتن به ویژه در محیط های خورنده می تواند نقش عمده ای در توسعه پایدار داشته باشد . خرابی زودرس سازه های بتنی در مناطق خورنده دریایی در اغلب کشور های جهان باعث اتلاف سرمایه های عظیمی گشته و بهسازی یا ساخت مجدد آنها هزینه های هنگفتی را برای تأمین مصالح و نیروی انسانی به جامعه تحمیل می کند. در سالهای اخیر به منظور رسیدن به توسعه پایدار می بایستی مصالح کمتری در ساخت وساز بویژه سازه های بتنی مصرف نمود و سعی کرد با کاربرد مصالح مناسب از جمله سیمان، سنگدانه، آب و افزودنی، بتن هایی با دوام زیاد تولید نمود . در این تحقیق، دوام نمونه های بتنی مس لح ساخته شده با سیما نهای نوع 2، نوع 5، سربار های و پوزولانی و در بعضی از مخلو طها بهمراه مقادیری مواد افزودنی بررسی م یشود. کلیه مخلوط های در نظر گرفته شده با دو ن سبت آب به سیمان متفاوت ساخته شده اند . برای هر نمونه از هر مخلوط، سه نوع پوشش بتنی رو ی آرماتور در نظر گرفته شده است . همچنین نمونه های ساخته شده با هر یک از مخلو ط ها، در سه شرایط متفاوت محیط ی واقعی : در ساحل ، ناحیه ج زر و مدی دریا و کاملاً مغروق در آب دریا در سواحل بندر عباس نگهداری می گردند . نمونه هایی از هر یک از مخلو طها بصورت شاهد و در شرایط استاندارد آزمایشگاهی نگهداری می شوند. آزمایشهایی نظیر تعیین پتانسیل و شدت خوردگی آرماتورها، عمق کربناتاسیون، میزان یون کل رید د ر اعماق مختلف بر روی نمونه های قرار گرفته شده در شرایط محیطی واقعی و در سنی ن مختلف انجام می گیرد . همچنین آزمایشهایی نظیر مقاومت فشاری و میزان نفوذ پذیری تحت فشار در سنین مورد نظر بر روی نمونه های شاهد انجام می شود.در نهایت، نتایج آزمایشهای انجام گرفته بر روی کلیه نمونه ها با یکدیگر مقایسه شده و عملکرد نمونه های ساخته شده با مخلوط های متفاوت از لحاظ دوام مورد بررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

دوام بتن ، پوزولان ، تراس ، سرباره ، دوده سیلیسی ، خوردگی ، کربناتاسیون ، نفوذ یون کلرید