مدل ­بهینه­سازی ناوگان اتوبوسرانی شهری با استفاده از الگوریتم ژنتیک

طراحی شبکه اتوبوسرانی شهری مسئله مهمی است که بسیاری از محققان در تدوین روشهای مختلف آن تلاش نمود هاند. دلیل این امر، بزرگی مسئله و تعدد پارامترهای موثر در روند طراحی شبکه است. طراحی شبکه اتوبوسرانی یک فرآیند چهار مرحله ایست؛ طراحی خطوط، تنظیم زمانبندی، تخصیص ناوگان و تخصیص خدمه. اهداف مدلهای بهینه سازی شبکه های اتوبوس از دیدگاه مسافر، اپراتور شبکه و جامعه قابل بررسی است. هدف در این مقاله، کاهش هزینه های سیستم اتوبوس از دید اپراتور شبکه و جامعه است. در این مقاله یک روش جدید برای بهینه سازی ناوگان شبکه اتوبوسرانی با استفاده از الگوریتم ژنتیک پیشنهاد میشود و مدل ارائه شده بر روی یک شبکه شهری آزمایش و نتایج آن مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

بهینه‌سازی ، ناوگان اتوبوسرانی ، الگوریتم ژنتیک ، شبکه خطوط اتوبوسرانی شهری