بررسی وضعیت تراکم در بسترهای ماسه­ای مقاوم سازی شده با ژئوتکستایل

به منظور افزایش ظرفیت باربری بسترهای ماسهای سست، اغلب از مسلح کننده های ژئوسنتتیکی 2 نظیر ژئوتکستایل استفاده می شود. عموماً به هنگام مدل سازی فیزیکی این بسترها، تراکم نسبی یکسانی برای کل لایه ها در نظر گرفته می شود که این امر طراحی را غیر اقتصادی می نماید. در این مقاله نتایج حاصل از مدل سازی فیزیکی این بسترها در حالت خشک و با تراکم نسبی متفاوت در بین لایه های تسلیح شده به لحاظ ظرفیت باربری مورد مقایسه و بررسی قرار می گیرد. در این آزمایشها تراکم نسبی حدود 75 % برای بستر و تراکمهای 75%، 65%، 45%، 35% برای لایه های مسلح شده خاکریز ماسه ای انتخاب شده است. مدل در ابعاد 100 ×100× 80 سانتی متر ساخته و با نوعی ژئوتکستایل یافته نشده مسلح می گردد. ظرفیت باربری نیز به کمک آزمایش بارگذاری صفحه ای دایروی به قطر 20 سانتیمتر مورد کنترل قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

ژئوتکستایل ، مسلح کننده­های پلیمری ، ماسه ، تراکم ، ظرفیت باربری