مکانیابی‌ بهینه محل‌های پایش نشت از یک منبع آلودگی آب زیرزمینی و تحلیل داده‌های پایش با استفاده از شبکه های بیزی

در این مقاله، یک الگوریتم غیرقطعی جدید برای بهینه سازی مکانیابی ایستگاه های پایش کیفی آب زیرزمینی با هدف حداکثر سازی قابلیت اطمینان تشخیص پخش آلاینده ها و حداقل سازی تعداد چاهکهای پایش ارائه می شود. در این الگوریتم، یک مدل بهینه سازی چندهدفه بر پایه الگوریتم ژنتیک با مدل های شبیه سازی کمی و کیفی MODFLOW و MT3D تلفیق شده اند و مکانیابی ایستگاه های پایش با شبیه سازی دقیق جریان آب زیرزمینی و پخش و زوال آلاینده ها صورت می گیرد. برای تحلیل داده های حاصل از این سیستم پایش، یک شبکه بیزی بر پایه داده های حاصل از سیستم پایش طراحی شده و به ازای مجموع های از مقادیر نشت آلاینده، آموزش می بینند. عدم قطعیت های موجود مانند عدم قطعیت مشخصات هیدروژئولوژیکی آبخوان ، ضرایب پخش و زوال آلاینده ها با استفاده از تحلیل مونت کارلو در الگوریتم ژنتیک در نظر گرفته می شوند. کارایی الگوریتم پیشنهادی با استفاده از اطلاعات بخشی از مخازن نفت پالایشگاه تهران ارزیابی شده است.

کلیدواژه ها:

الگوریتم ژنتیک ، مدلهای شبیه‌سازی ، مکانیابی ایستگاه‌ها ، تحلیل عدم قطعیت‌ها ، شبکه‌های بیزی