تالاب بین المللی هامون تغییر اقلیم یا ضعف دیپلماسی (ارزیابی شاخص های PAI و DSI )

خشک شدن تالاب هامون و افزایش وزش باد و گرد و غبار در منطقه سیستان یکی از معضلات زیست محیطی است که در ده ه های اخیر گریبانگیر این منطقه شده است. بطوری که در سال 2016 میلادی زابل در شمال سیستان و بلوچستان از سوی سازمان جهانی بهداشت به عنوان آلوده ترین شهر جهان انتخاب شد. از طرفی بحث تغییر اقلیم و گرمایش جهانی خود موضوعی برای فرار مسئولین اجرائی تراز اول استان و کشور گردیده است. و تمامی پیامدهای ناشی از طوفانهای گردوغبار و خشک شدن تالاب هامون را به پدیده تغییر اقلیم نسبت می دهند. بر این اساس در این پژوهش ابتدا شاخص خشکی PAI برای فصول مختلف و بصورت سالیانه برای بازه 1362-1394 مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. بر اساس آزمون من-کندال روند تغییرات بارش نیز در این مدت ارزیابی خواهد گردید. همچنین برای بررسی روند طوفانهای گردوغباری از شاخص DSI استفاده گردید. بررسی روند داده ها با استفاده از نرم افزار PAST صورت گرفت که نتایج نشان داد که علیرغم وجود روند کاهشی در بارندگی فصل های بهار، پائیز و زمستان و همچنین بارش سالیانه اما این روند معنادار نبود. همچنین فراوانی خشکی برای فصلهای بهار و پائیز 33/3 درصد و برای فصل زمستان 21/2 درصد و فراوانی خشکی سالیانه نیز معادل 33/3 درصد بر آورد گردید. همچنین نتیجه ضریب همبستگی بین شاخص DSI و PAI نشان داد هیچگونه رابطه معنی داری بین این دو شاخص وجود ندارد و اینگونه به نظر می رسد که خشکی تالاب هامون به دلیل ضعف دیپلماسی خارجی ما در مواجه ه با کشور افغانستان به دلیل عدم رعایت قوانین بین المللی می باشد تا تغییر اقلیم.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، شاخصPAI ، دیپلماسی ، تالاب هامون ، شاخص