ارزیابی میزان تاب آوری شهری دربرابر مخاطرات طبیعی با استفاده از مدل TOPSIS ( نمونه مورد مطالعه : شهر بوکان )

تاب آوری به ظرفیت سیستم های اکولوژیکی برای جذب اختلالات و نیز برای حفظ بازخوردها، فرایندها و ساختارهای لازم و ذاتی سیستم اطلاق می شود. هدف از این پژوهش ارزیابی تاب آوری شهر بوکان در برابر مخاطرات طبیعی و رتبه بندی محلات آن می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی با تاکید بر جامع نگری بوده و جمع آوری اطلاعات به صورت پیمایشی صورت گرفته است. در این پژوهش ازمیان محلات شهر بوکان، چهار محله بعنوان نمونه انتخاب شده و در هر محله با توزیع و تکمیل پرسشنامه و بهره گیری از مدل TOPSIS وضعیت تاب آوری شهری مشخص شده است. جهت تحلیل و ارزیابی شاخص های بدست آمده از نظر کارشناسان استفاده شده است. در این تحلیل 5 شاخص در ابعاد اجتماعی- فرهنگی، اقتصادی، کالبدی و اکولوژیکی به کار رفته شده است. بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت محله افرا با امتیاز 1 به عنوان تاب آورترین محله، که از دلایل آن می توان به رعایت آیین و استانداردها، مستحکم بودن بناها و بافت شهری تازه و سالم بودن شریان های حیاتی، امنیت اجتماعی اشاره کرد. محله فرهنگیان و کوی بهداری با امتیاز 0,36 به عنوان محله تاب آور نسبی می باشند و محله کلهر آباد با کسب امتیاز 0 به عنوان محله آسیب پذیر شناخته شده است. از دلایل آسیب پذیری این محله می توان به وجود بافت فرسوده، نبود اصول و برنامه ای در ساخت و سازها، مستحکم نبودن بناها و نبود امنیت اجتماعی اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تاب آوری شهری ، مخاطرات طبیعی ، شهر بوکان ، مدل TOPSIS