رایانش ابری

رایانش ابری (Cloud Computing) مدل رایانشی بر پایه شبکه های بزرگ کامپیوتری مانند اینترنت است که الگویی تازه برای عرضه، مصرف و تحویل سرویس های فناوری اطلاعات (شامل سخت افزار، نرم افزار، اطلاعات، و سایر منابع اشتراکی رایانشی) با به کارگیری اینترنت ارایه می کند. رایانش ابری راهکارهایی برای ارایه خدمات فناوری اطلاعات به شیوه های مشابه با صنایع همگانی (آب، برق، تلفن و ...) پیشنهاد می کند. این بدین معنی است که دسترسی به منابع فناوری اطلاعات در زمان تقاضا و بر اساس میزان تقاضای کاربر به گونه ای انعطاف پذیر و مقیاس پذیر از راه اینترنت به کاربر تحویل داده می شود. واژه ابر واژه ای است استعاری که به اینترنت اشاره می کند و در نمودارهای شبکه های رایانه ای نیز از شکل ابر برای نشان دادن شبکه اینترنت استفاده می شود. دلیل تشبیه اینترنت به ابر در این است که اینترنت همچون ابری جزییات فنی اش را از دید کاربران پنهان می سازد و لایه ای از انتزاع را بین این جزییات فنی و کاربران به وجود می آورد. به عنوان مثال آنچه یک ارایه دهنده سرویس نرم افزاری رایانش ابری ارایه می کند، برنامه های کاربردی تجاری بر خط است که از طریق مرورگر وب یا نرم افزارهای دیگر به کاربران ارایه می شود. نرم افزارهای کاربردی و اطلاعات روی سرورها ذخیره می گردند و بر اساس تقاضا در اختیار کاربران قرار می گیرد. جزییات از دید کاربر مخفی می مانند و کاربران نیازی به تخصیص یا کنترل در مورد فناوری زیرساخت ابری که از آن استفاده می کنند ندارند. رایانش ابری را گروهی تغییر الگوواره ای می دانند که دنباله روی تغییری است که در اوایل دهه 1980 از مدل رایانه بزرگ به مدل کارخواه-کارساز (Client-Server) صورت گرفت.

کلیدواژه ها:

رایانش ابری ، شبکه های کامپیوتر ، اینترنت ، کارخواه ، کارساز