هنر دینی و تجلی آن در معماری مساجد دوره سلجوقی با استناد به مسجد جامع اصفهان

معماری به معنای آفریدن و ساختن می باشد و از سنخ هنرهایی است که استعداد پروردن نیروی آفرینشگریانسان در آن به اوج جامعیت خود می رسد، معماری بیشتر از هر هنری با فرهنگ و اندیشه دینی، انسانیمرتبط می باشد. هنر معماری اسلامی می تواند عامل مهمی در تاکید بر اهمیت معنوی در ذهن و ضمیر انسانهاداشته باشد. مهمترین جلوه معماری مذهبی جهان اسلام ساخت مسجد بوده است. که در آن به تعالی انسان توجهشده است. این پژوهش قصد دارد به شناسایی نقش دین بر معماری مساجد عهد سلجوقی بپردازد و محققبعنوان نمونه مسجدجامع اصفهان را برگزیده است با این سوال که آیا نحوه آرایش معماری مساجد می تواند بامفاهیم اعتقادی دینی مرتبط باشد؟ به چه شکلی در مساجد عهد سلجوقی قابل رویت می باشد؟ در پایان مقالهتأکید می شود که در معماری مساجد اسلامی، حضور خدا را به عنوان هدف و معنای زندگی در همه جهات و محیط برای انسان خاطر نشان می سازد.

کلیدواژه ها:

معماری ، مسجد ، عهدسلجوقی ، مسجدجامع اصفهان