تدلیس در نکاح از منظر فقه و حقوق ایران

تدلیس (یا فریب درنکاح)، یکی ازمباحث مهم و قابل توجه در حقوق خانواده می باشد. هرچند بحث فریب درنکاح ازمسایل مستحدثه نبوده و مسبوق به سابقه می باشد ولی متأسفانه امروزه این معضل اجتماعی ابعادوسیعتری نسبت به گذشته پیدا کرده وپرونده های موجود دردادگاههای خانواده دراین زمینه، مبین اینحقیقت تلخ استکه متأسفانه ازدواجهای فراوانی به دلیل عدم صداقت یکی ازطرفین وفریب طرف دیگر منجربه طلاق می شود. تدلیس ممکن است ازناحیه یکی ازطرفین عقد نسبت به طرف دیگر یاتوسط شخص ثالثانجام پذیرد. این عمل دارای دوجنبه حقوقی وکیفری می باشد وضرروزیان های مادی ومعنوی هم درحیندعوای فسخ ویابطورجداگانه قابل مطالبه خواهد بود. در پژوهش حاضر، بطور دقیق در مسئله نکاح وارد و بهمسائل مختلف جهت تبیین هر چه بهتر و رسا بودن مطلب جهت تفهیم موضوع پرداخته و سپس به تعریفلغوی واصطلاحی تدلیس، آثار و ضمانت اجراهای آن در آراء صاحب نظران آراء فقهی و حقوق مدنی ایرانپرداخته شده وجایگاه آن را در نظام های حقوقی مذکور تبیین خواهیم کرد.

کلیدواژه ها:

نکاح ، تدلیس ، فریب ، فسخ نکاح ، حقوق ایران ، فقه امامیه