بررسی آموزه های تربیتی عرفانی با تکیه بر مثنوی مصیبت نامه عطار نیشابوری

سرگردانی و ناآرامی روح بشر با وجود پیشرفتهای فراوان علمی و مادی، بیانگر نیاز روح، به رجوع به اصل وجودیخویش و وصال به ذات پاک الهی است. عطار، از جمله عارفان شاعری است که در بسیاری از آثارش، این موضوع را موردتوجه قرار داده است. وی در پی تربیت روح سرگردان انسانی برای رسیدن به معرفت الهی میباشد. عطار در مصیبت نامه،عرفان را در خدمت تربیت در آورده است، وی توحید ، طلب، ریاضت، عشق، فقر و فنا و... را به خدمت گرفته است تاسالک را در وصول به ذات پاک الهی، هدایت نماید. هدف این مقاله، استخراج و تحلیل نکات و مسائل تربیتی عرفانیموجود در مصیبت نامه است که سبب وصال به معشوق حقیقی میگردد.

کلیدواژه ها:

مصیبت نامه ، آموزههای عرفانی ، سیر و سلوک