ارتباط رفتار دعا کردن و سرسختی روانشناختی با سلامت عمومی سالمندان بازنشته

سالمندی به عنوان یک دوره حساس در زندگی، اغلب با مشکلاتی در سلامت جسمی و بهداشت روانی افراد همراه است. بیماری ها، مشکلات شناختی، نقص های جسمی و کاهش روابط اجتماعی می تواند تأثیرات منفی زیادی بر زندگی سالمندان داشته باشد. بعلاوه، برای سالمندانی که در شغل خود بازنشسته شده اند چنین مشکلاتی به میزان بیشتری تجربه شود چرا که از روابط اجتماعی گذشته محروم می شوند. در مقابل، ویژگی های شخصیتی مانند سرسختی روان شناختی و همچنین انجام مناسک مذهبی مانند دعا کردن می تواند سلامت سالمندان را به میزان بیشتری حفظ نماید. پژوهش حاضر نیز با هدف ارتباط رفتار دعا کردن و سرسختی روانشناختی با سلامت عمومی سالمندان بازنشته انجام شده است. نتایج نشان داد که هم ویژگی سرسختی و هم رفتار دعا کردن با همه ابعاد سلامت عمومی رابطه منفی معنی داری دارد.

کلیدواژه ها:

دعا ، سرسختی ، سلامت عمومی ، سالمندان ، بازنشسته