تجلی آیات قرآن در موضوعات صفات الهی، نبوت ، دنیا و آخرت در نهج البلاغه

پیوند صاحب نهج‎البلاغه ( حضرت علی «ع» ) با قرآن پیوندی حقیقی و میان آن دو وحدت و یگانگی بوده است و همه‎ی معارف قرآن از او و به اهتمامش او شکل‎ گرفته است و این حقیقت در نهج‎البلاغه به تمامه جلوه کرده است. نهج البلاغه پس از قرآن کریم، ارزشمندترین کتاب هدایت و انسان سازی است که در جای جای آن، انعکاس آیات آسمانی قرآن، مشهود است. کلام امام علی بارها به آیات و مفهوم و شرح و توضیح آن ها، تزئین و نورانی شده است و آن قدر با قرآن پیوند عمیق و زیبا برقرار کرده است که هر جوینده ی حقیقت و معارف اسلامی را به سمت توجه و کنکاش در کلام علوی می کشاند تا با مشخص کردن بعضی از این جلوه های تابش نور الهی در کلام امام علی اندکی از عطش خود را بکاهد و قدری از حلاوت کلام امام علی بچشد. همچنین عذر تقصیر و کوتاهی خود در غفلت از این گنجینه ی نفیس علوی را از حضرتش بخواهد. نهج‎البلاغه اثری است که در طول قرن‎ها، پابه‎پای قرآن روشنگر حقایق‎ آسمانی و بیانگر زندگی واقعی انسانی بوده است‎. نهج‎البلاغه گویی برای امروز و فردا و فرداها نوشته شده و با مرور زمان کهنه نمی‎شود، بلکه از آن جا که جلوه‎ای‎ از قرآن است‎، همانند آن همیشه زنده و نو است‎، و فروغ آن بر سر لوحه‎ی حیات‎ بشری نورافشانی می‎کند.قرآن کریم‎، مجموعه‎ای است از معارف حقیقی درباره‎ی خدا، انسان‎، هستی‎، جامعه و تاریخ‎، و در آن بینش‎ها، گرایش‎ها، ارزش‎ها، کنش‎ها و گویش‎ها تبیین‎ شده است‎، و نهج‎البلاغه نیز به تبع قرآن کریم‎، کتابی است که در آن بینش‎ها و نگرش‎های اصیل و حقیقی نسبت به عالم و آدم و خالق عالم و آدم تبیین شده‎ است‎، و بیانگر گرایش‎ها و تعلق‎ها و ریشه‎یابی تعلق‎های انسانی و تلاش برای سیر دادن آدمیان به تعلقی صحیح است که موجب سعادت و عزت این جهانی و رستگاری آن جهانی مردمان می‎شود.نهج‎البلاغه به تبع قرآن کریم‎، بیانگر ارزش‎ها و ضد ارزش‎ها و راهنمای انسان و جوامع انسانی به سوی ارزش‎های الهی ، انسانی و همچنین نشان دادن روش‎ها و خط‎مشی‎های درست برای رساندن انسان و جوامع به مقصد و مقصود و دور کردن‎ آنان از به کارگیری روش‎های باطل و فرو غلتیدن در راه‎های نادرست است‎؛ و مجموعه‎ای تربیتی است که همه‎ی وجوه تربیتی انسان و جوامع انسانی را در بردارد، و کنش‎ها و گویش‎های آدمیان را به سامانی مطلوب می‎آورد؛ و تعالیم‎ نهج‎البلاغه‎، راهی است برای شکوفا شدن استعدادهای انسان در جهت کمال مطلق ، از آنجایی که خداوند کمال مطلق بوده و انسان از طریق دنیا و توشه آخرت با ایمان به معاد و برزخ می تواند به سرمنزل مقصود گام نهد .‎

کلیدواژه ها:

قرآن ، نهج البلاغه ، نبوت ، دنیا ، قیامت