تصویرآفرینی ادبی در قصص قرآن و بازتاب آن در نگارگری ایرانی اسلامی

نگارگران ایرانی در دوران اسلامی، قصص قرآنی را به عنوان عامل ترویج اندیشه دینی و برخوردار از ویژگی های متمایز در الگوی بیانی روایات، منبع الهام آثار خود قرار داده اند. هدف این پژوهش، شناسایی ویژگی ها ی روایی و هنری قصص قرآنی و بررسی همگامی آن با نگارگری دوران ایلخانی تا صفوی در ایران است. سؤالات اصلی این مقاله، چگونگی بازتاب مضامین قرآنی در نگارگری ایرانی- اسلامی؛ و تعامل بصری قصص با نگاره است. این مقاله با رویکرد کیفی و به روش توصیفی و تحلیلی به تحریر در آمده است. نتایج حاصل بر آن است که نگارگر مضامین قرآنی در روند مصورسازی، به بیان هنری و روش های تصویرآفرینی ادبی موجود در متن قصص توجه داشته و سعی کرده است این ویژگی های هنری را در بازنمود تصویری نگاره به کار گیرد؛ در نتیجه با تعامل بدست آمده، پیام داستان هرچه بهتر به مخاطب انتقال داده می شود و بر تعهد دینی هنرمند عینیت می بخشد.

کلیدواژه ها:

قصص قرآنی ، نگارگری ایرانی اسلامی ، بیان هنری ، تصویرآفرینی ادبی