نقد دیدگاه ابن خلدون درباره «تفسیرناشدگی قرآن در عصر نزول» با تأکید بر اقتضائات زبانی قرآن

برخی از تاریخ پژوهان همچون ابن خلدون بر این باورند که قرآن کریم بر اسلوب متداول و رایج عرب زبانان نازل گردیده و نیازی به تفسیر آن در عصر نزول نبوده است و پیامبر اکرم (ص) فراتر از تبیین ناسخ از منسوخ، عمل تفسیری دیگری انجام نداده اند. کمینه پیش رو در صدد تحلیل این دیدگاه از رهیافت بررسی میزان همگونی و یا ناهمگونی زبانی عرب ها با زبان قرآن است. به باور نگارنده شواهد تاریخی و زبانی حکایت از نیاز معاصران نزول به تفسیر دارد. این شواهد در ضمن سه بخش «تفاوت های زبانی عرب»، «فقدان دسترسی های لازم» و «ویژگی های زبانی قرآن» ذکر می گردد.

کلیدواژه ها:

تاریخ تفسیر ، تفسیر نبوی ، رازوارگی شناختی ، غرابت واژگانی