بازتاب فرهنگ انتظار در اشعار طاهره صفارزاده

فرهنگ انتظار و باور به ظهور انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده شدن بساط ستم و پستی به شکل های مختلف همچون تار و پودی در اندیشه ها و آموزه های ادیان و اقوام و ملل مختلف جهان تنیده شده است. در این زمینه شعرای ایرانی بویژه در قرن معاصر اشعاری سروده اند. طاهره صفارزاده (1315-1387) یکی از این شاعران است که انتظار در اشعارش موج می زند. انتظاری آمیخته با روحیه امید و ترسیم آینده روشن، بی باکی از قدرت های جهانی و اعتراض در سایه انتظار و مقاومت و پایداری، تاکید بر تکاپو برای زمینه سازی ظهور و ... . صفارزاده شاعری را همچون علامه اقبال لاهوری مسند انسان سازی و اصلاح گری می داند و به شاعر به عنوان یک مصلح اجتماعی نگاه می کند؛ از همین رو در بیشتر شعرهای او توجه به آموزه های اخلاقی دینی بویژه فرهنگ انتظار مشهود است.

کلیدواژه ها:

مهدویت ، انتظار ، طاهره صفارزاده ، پایداری