تاملی بر گستره اخلاق اجتماعی در اسلام از دیدگاه قرآن و نهج البلاغه

اخلاق، ویژگی و خصلت های درونیای است که انسان آنها را به راحتی و بدون تکلف انجام میدهد؛ اخلاق اجتماعی عبارت است از کلیهرفتارهای اختیاری فرد در مقابل دیگران چه دیگران همسر، پدر و مادر و فرزندان و یا فامیل ها و اقربای شخص و یا غیر خویشان باشند. چه این رفتار به عنوان رفتار خاص شخص باشد و یا رفتار گروهی فرد (مانند رفتارهای اعضای یک حزب و یا گروه خاص در مقابل اشخاص و یا گروه ها و یا افراد دیگر)، در نتیجه چون انسان موجودى است اجتماعى ، تنها در سایه اجتماع مى تواند به اهداف والاى خود دست یابد، مشکلات خود را آسانتر مرتفع کند و به سعادت مطلوب سریع تر برسد. در این مقاله به بررسی منشور اخلاقی در قرآن و نهج البلاغه به روش توصیفی- تحلیلی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

اخلاق ، قرآن ، نهج البلاغه ، اخلاق اجتماعی