بررسی پروتکل های مسیریابی انرژی کارا در شبکه های حسگر بی سیم زیرآب

شبکه های حسگر بی سیم زیر آب،گونه ای از شبکه های سنسور هستند که در محیط زیر آب بمنظور جمع آوری داده های محیطیقرار می گیرند و از امواج صوتی برای برقراری ارتباط با یکدیگر استفاده می کنند. امروزه از شبکه های حسگر زیر آب جهت بررسیآلودگی های اقیانوس ها، بررسی مناطقی که در آنها احتمال وجود نفت و گاز وجود دارد، بررسی زمین لرزه های زیر آب، بررسی وجودماهی ها و نظارت و مراقبت بر عبور زیردریایی ها و شناورها استفاده می شود. اما در عین حال تاخیر انتشار طولانی و متغیر، پهنایباند بسیار محدود، منبع تغذیه ی محدود، عامل فرسایش، نرخ خطای بیتی بالا و وجود پدیده های شکست، محو شدگی و چندمسیرگی از جمله چالش های این شبکه ها می باشد. یکی از چالش های موجود در شبکه های حسگر زیر آب، مسیریابی جهت تحویلداده های جمع آوری شده توسط گره های زیر آب به سینک می باشد. از آنجا که موانع زیادی در این رابطه وجود دارد بایستیفاکتورهای مهمی را در نظر گرفت. در این مقاله در ابتدا انواع شبکه های زیر آب و خصوصیات و کاربردهای هر یک معرفی شده،سپس چند روش مسیریابی انرژی کارا و عمدتا مبتنی بر خوشه بندی مطالعه و نقاط ضعف و قوت هر یک بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم زیر آب ، انرژی کارا ، خوشه بندی