واسنجی اقلیم آسایشی در جهت توسعه گردشگری با روش ET (مطالعه موردی استان خوزستان)

یکی از مهمترین تاثیر اقلیم بر فیزیولوژی انسان از طریق تنظیم سیستم حرارتی بدن صورت می گیرد. در واقع احساس انسان نسبت به محیط اطرافش با در نظر گرفتن همزمان عوامل مختلف اقلیمی امکان پذیر است. ترکیب این عوامل بر انسان تاثیر گذاشته و با آسایش فیزیکی او رابطه دارد. راحتی و سلامت انسان در محیط طبیعی، رابطه مستقیمی با وضعیت اقلیمی از قبیل درجه حرارت، رطوبت، نور خورشیدی و ساعت آفتابی دارد. دمای ظاهری شاخصی برای بررسی تاثیر توام دما و رطوبت نسبی بر احساس راحتی انسان معرفی شده است. در این پژوهش، سعی شده است، آسایش یا عدم آسایش انسان بر اساس شاخص زیست اقلیمی میسنارد، در شهرستان های اهواز، آبادان و دزفول با استفاده از اطلاعات آماری ایستگاه هواشناسی سینوپتیک ایستگاه های مربوطه طی سال های 1967-2010 ارزیابی شد. سپس به منظور واکاوی تغییرات شاخص ET، از آزمون ناپارامتریک منکندال استفاده گردید. بعد از ارزیابی تغییرات شاخص ET بوسیله روش منکندال مشخص گردید که غالب ایستگاه ها روندی صعودی داشته و در سطح 5% احتمال معنادار بوده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که غالب ایستگاه ها منطقه در طول سال از نظر بیوکلیمایی، از شرایط شرجی تا خیلی خنک برخوردار است در این شاخص رهنمودها و ارزیابی های لازم از نظر آسایش یا عدم آسایش انسان در مواقع مختلف سال، مناسب با ویژگی ها و خصوصیات اقلیمی ایستگاه های اهواز، آبادان و دزفول ارائه می شود می تواند بسیاری از برنامه ریزی ها را برای این شهرستان ها که مراحل رشد و شکوفایی خود را در زمینه های مختلف به ویژه گردشگری وتوریسم داخلی و خارجی به سرعت طی می کند، تحت تاثیر قرار دهد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، آسایش اقلیمی ، بیوکلیماتولوژی ، استان خوزستان ، شاخص ET ،