محاسبه عملکرد گندم با استفاده از تیمارهای روی و منگنز در یک خاک با تورم کند

گندم یکی از مهمترین محصولات استراتژیک کشاورزی است. استفاده متعادل از کودهای شیمایی در تولید اقتصادی محصولات زراعی و جلوگیری از آلودگی آبهای سطحی و زیرزمینی اهمیت زیادی دارد . زیرااستفاده ناکافی از کود منجر بهکاهش عملکرد و مصرف بیش از نیاز آن سبب ایجاد ورس گندم و یا کم شدن مقاومت به آفات و بیماری ها می شود. همان طور که عناصر پر مصرف نقش بسزایی در افزایش عملکرد دارند ، عناصر کم مصرف نیز نقش مهمی در افزایش عملکرد ایفا می کنند. در این طرح عناصر پرمصرف (NPK (را به صورت کود پایه به تمامی کرت های مورد نظر اعمال کردیم تا نقش عناصر کم مصرف را در افزایش عملکرد بسنجیم . این طرح در قالب 11تیمار و در سه تکرار انجام شد این تیمارها شامل میکوریزا، تیوسولفات کلسیم، منگنز، روی، منیزیم و مخلوطی از کودها شامل منگنز + روی، منیزیم + منگنز ، منیزیم + روی ، منیزیم + منگنز + روی، تیمار کنترل1) محلول پاشی شده بوسیله نیترات پتاسیم ) و تیمار کنترل 2) بدون محلوپاشی) می باشند. به جز کرت های حاوی منیزیم که بعد از کشت منیزیم به صورت سولفات منیزیم درآنها محلول پاشی شد بقیه کود ها به صورت جامد، قبل از کشت با خاک مخلوط شدند بعد از برداشت و محاسبه عملکرد هر یک از واحد ها تیمار منگنز+ روی ، بیشترین عملکرد دانه و تیمار کنترل 2 نیز کمترین عملکرد دانه را دارا بود و نتایج به وضوح نشان دهنده ی نقش عناصر کم مصرف به خصوص عنصر Zn در افزایش راندمان تولید داشت

کلیدواژه ها:

عناصر کم مصرف ، روی ، عملکرد گندم ، عناصر پر مصرف