بهینهسازی استفاده از سورفکتانتها جهت تولید سوختهای امولسیونی حاوی مایعات قطبی در مخلوط بیودیزل و گازوئیل

هدف از این تحقیق، مصرف بهینه سورفکتانت در تولید سوختهای امولسیونی حاوی مواد قطبی برای جلوگیری از مشکلات احتمالی استفاده بیش از اندازه و کاهش هزینهی تولید سوخت با داشتن پایداری مناسب است. در این تحقیق از دو سورفکتانت توئین80 و اسپن80 برای تولید سوختهای امولسیونی استفاده شد. همچنین از آب مقطر و متانول به نمایندگی از سیالات قطبی برای تولید سوخت امولسیونی استفاده شد. دو سوخت امولسیونی متانول- بیودیزل- گازوئیل و آب- بیودیزل- گازوئیل در HLBها و مقادیر مختلف سورفکتانت تولید شدند. در تمامی آزمایشها از سوخت B10 به عنوان سوخت پایه و از 3درصد حجمی آب مقطر و متانول بهطور جداگانه به ترتیب برای تولید امولسیونهای آب- بیودیزل- گازوئیل و متانول- بیودیزل- گازوئیل استفاده شد. میزان پایداری امولسیونهای متانول- بیودیزل- گازوئیل و آب- بیودیزل- گازوئیل به ترتیب بسته به مقدار سورفکتانت به کار رفته در امولسیونها و HLBهای مختلف از 15 تا 315ساعت و از 8 تا 225ساعت متغییر بود.کمترین مقدار استفاده از سورفکتانت که در آن امولسیون متانول- بیودیزل- گازوئیل تشکیل شد برابر با 5/0درصد حجمی بود و عدد HLB بهینه برای تولید پایدارترین امولسیون، از ترکیب دو سورفکتانت اسپن80 و توئین80 در 5=HLB بدست آمد. کمترین مقدار استفاده از سورفکتانت که در آن امولسیون آب- بیودیزل-گازوئیل تشکیل شد برابر با 5/0 درصد حجمی بود و عدد HLB بهینه برای تولید پایدارترین امولسیون، از ترکیب دو سورفکتانت اسپن80 و توئین80 در 6=HLB بدست آمد

کلیدواژه ها:

سوخت امولسیونی ، مواد قطبی ، سورفکتانت ، پایداری ، موتور دیزل