بهینه سازی ترکیب کشت محصولات زراعی شهرستان باسمنج تبریز بر اساس شاخص های پایداری

تخصیص عوامل تولید به اینکه فعالیت های مختلف زراعی به نحوی که همراه با در نظر گرفتن اهداف مناسب اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی واحد کشاورزی باشد به واقعیت های کشاورزی پایدار نزدیک تر است. در طی سال های اخیر استفاده بیش از حد و غیرمنقول از مواد شیمیایی در کشاورزی و استفاده بی رویه از آب و به کارگیری روش های نامناسب آبیاری وضعیت نگران کننده و ناپایداری را در فعالیت های کشاورزی کشور به وجود آورده است. بر این اساس در مطالعه حاضر سعی شده است و الگوی بهینه کشت محصولات زراعی با تأکید بر برخی اهداف مهم کشاورزی پایدار بر اساس داده های مقطعی سال زراعی 93 - 1٬392 در منطقه باسمنج شهرستان تبریز تأمین شود. امروز نکته مهم این است که چگونه می توان از پایداری به عنوان یک معیار عملیاتی در مدیریت نظام هایی کشاورزی استفاده کرد. در این مورد برنامه ریزی کسی می تواند به عنوان ابزاری مناسب برای مطالعه پایداری این نظام ها به کار گرفته شود. برای مقایسه میزان پایداری، نسبت درآمد ناخالص به میزان آب مصرفی به عنوان یک تابع چند هدفه مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که الگوی کشت فعلی با الگوی کشت برنامه ریزی خطی و کسری اختلاف دارد نوبت همچنین با توجه به یافته های تحقیق شاخص های پایداری در برنامه ریزی کسری نسبت به برنامه ریزی خطی بهبود یافته است.

کلیدواژه ها:

الگوی بهینه کشت ، برنامه ریزی خطی ، برنامه ریزی کسری ، شاخصهای پایداری ، کشاورزی پایدار