بررسی اثر تلقیح باکتری باسیلوی مگاتریوم بر کاهش تنش شوری در گیاه گوجه فرنگی

با توجه به بحران خشک سالی در کشور و استفاده بیش از حد از منابع آب زیرزمینی که موجب شور شدن این آب ها گشت است پژوهشگران به دنبال راهکارهایی جهت مقاوم سازی گیاهان به تنش های شوخی هستند. از جمله این راهکارها، تلقیح باکتری های محرک رشد به گیاهان تحت تنش است. در این پژوهش به منظور بررسی تأثیر یکی از باکتری های محرک رشد گیاه به نام باسیلوس مگاتریوم برای رشد و میوه دهی گیاه گوجه فرنگی در شرایط شوری صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. نشانه های کوچک 20 روز در دو حالت تلقیح شده و تلقیح نشده با باکتری باسیلوس مگاتریوم در خاک کشته شد. با چهار سطح آب شور 0/3 ؛ 4 ؛ 8 و 12 آبیاری شدند در مدت 27 کلیه پارامترهای کمی و کیفی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که کلیه پارامترهای ارتفاع پست، وزن تر اندام هوایی، قطر میوه ، تعداد میوه و شاخص سطح برگ در سطح یک در صد اختلاف معنی داری را میان تیمارهای تلقیح شده با باکتری به فاقد باکتری نشان دادند. تأثیر متقابل شوری و باکتری در وزن خشک اندام هوایی معنی دار نشد. علاوه بر این در هفته های اولیه کاشت نشا در خاک ، 66% بود که هایدگر فاقد باکتری خشک گردیدند و از پارچه های باقی مانده تنها 50% تولید محصول پرداختن. به این ترتیب نقش باکتری اسیلوس مگاتریوم در کاهش تنش شوری در گیاه گوجه فرنگی به اثبات رسید .

کلیدواژه ها:

آب شور ، باسیلوس مگاتریوم ، باکتری های بهبود دهنده رشد گیاه ، خاک شور