اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخص های خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش بچه ماهیان سیاه کولی Vimba vimba persa

در این تحقیق اثرات دیازینون و بوتاکلر بر برخی از شاخصهای خونی، بیوشیمیایی و ایمنی و بافت آبشش 180 قطعه بچهماهی سیاهکولی با میانگین وزن 1 تا 2 گرم در 6 گروه ( 5 گروه آزمایشی و یک گروه شاهد با 3 تکرار) بررسی شد. آزمایشها بر اساس روش استاندارد OECD و به صورت ساکن انجام پذیرفت و هر روز پارامترهای مؤثر فیزیکی و شیمیایی آب از جمله pH (8/2 -7) سختی کل ( 240 میلی گرم بر لیتر)، اکسیژن محلول (بیش از 7 میلی گرم بر لیتر) و درجه حرارت (1 ± 25 درجه سانتیگراد) اندازهگیری و ثبت گردید. در ابتدا غلظت کشنده دیازینون و بوتاکلر در 24 ، 48 ، 72 و 96 ساعت تعیین گردید و پس از آن بچهماهیان به مدت 7 روز در معرض غلظتهای 25 ، 50 و 75 درصد غلظت کشنده قرار گرفتند. در پایان روز هفتم خونگیری انجام شد و برخی از شاخصهای خونی، بیوشیمیایی و ایمنی مورد سنجش قرار گرفتند. همچنین جهت بررسی ضایعات میکروسکوپی و هیستوپاتولوژیک از بافت آبشش بچهماهیان نمونه برداری شد. نتایج نشان داد که در تیمارهای 25 ، 50 و 75 درصد غلظت کشنده، مقادیر هموگلوبین، هماتوکریت، گلبول سفید، گلبول قرمز، لنفوسیت، مونوسیت، ائوزینوفیل MCHC کمتر و مقدار نوتروفیل بیشتر از گروه شاهد بود و بین تیمارها با گروه شاهد از نظر مقادیر کورتیزول و کل ایمونوگلوبولین اختلاف معنیدار وجود داشت 0.05>p اما از نظر مقدار گلوکز اختلاف معنیداری بین آنها مشاهده نشد 0.05