بینه از دیدگاه قرآن و اسلام

بینه، کلمه ای به کار رفته در قرآن کریم که در طول تاریخ نزد مسلمانان به اصطلاحی قرآنی و فقهی گراییدهاست و بیشتری بار معنایی آن را می توان در حالات فعلی و اسمی، در مفاهیم روشن و آشکار شدن و نیزدلیل و گواه دانست. عنوان بینه در کلمات فقها به ویژه در مسایل مربوط به دعاوی و مخاصمات- در معنایشهادت معتبر شرعی به کار رفته است؛ لیکن در اینکه این کاربرد از باب استعمال عام در خاص است یا ازباب انطباق عام بر افراد، اختلاف است. در کاربرد اول، بینه از مفهوم لغوی به معنای شرعی نقل یافته ومعنای اصطلاحی پیدا کرده است؛ لیکن در کاربرد دوم، در همان معنای لغوی به کار رفته است و انطباق عامبر افراد خود موجب اعراض از معنای لغوی آن نخواهد شد. برخی، احتمال انتقال بینه از معنای لغوی بهمعنای خاص و اصطلاحی در باب دعاوی را بعید ندانسته اند.

کلیدواژه ها:

بینه ، قرآن ، اسلام