چالش های حاشیه نشینی و سکونتگاه های غیررسمی و ارایه راهکارهای تعدیل آن (مطالعه موردی کلانشهر تهران)

مدیریت شهری با هدف تقویت فرآیند توسعه پایدارشهری و بهبود کیفیت زندگی شهروندان، نقش بسزایی در هدایت مسایلآتی کلانشهرها برعهده دارد. رشد روز افزون شهرنشینی در سالهای اخیر زمینه ساز ایجاد آسیبهای جدیدی در شهرها وکلانشهرها شده است که نقش مدیریت شهری را بهبود و حل این مسایل و مشکلات افزایش داده است. اسکان غیررسمی ازباقدمت ترین آسیب هایی است که در سکونتگاه ای انسانی، پابهپای رشد شهرها خودنمایی نموده است. با توجه به اینکه کلان-شهر تهران، به عنوان پایتخت کشور ایران، از قابلیت ها و جاذبه های ویژهای برخوردار است، بررسی موضوع حاشیه نشینی واسکان غیررسمی درآن مطلوبیت های ویژه علمی و کاربردی دارد. بررسی آثار و ابعاد، کالبدی و اجتماعی دراین نوع سکونتگاه-ها، قابلیت شناخت زمینه های بروز بحران های شهری را فراهم می سازد. بحران هایی که در صورت عدم مدیریت زمینه سازمشکلات فراتر از سطح محلی و منطقه ای خواهد بود. این مقاله با بررسی این نوع سکونتگاه ها و با استناد به اطلاعات و آمارجمع آوری شده در دوره های مختلف تاریخی، اسکان غیررسمی در کلانشهر تهران را، ناشی از مهاجرت های داخلی استانتهران دانسته و با تمرکز بر چرخه پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی مدیریت بحران به ارایه راهکارهای مدیریتی می پردازد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، سکونتگاه غیررسمی ، مدیریت منطقه ای یکپارچه ، توانمندسازی ، کلانشهر تهران