اثر بخشی آموزش روانشناسی مثبت بر خودتنظیمی و کیفیت زندگی درمعتادان در حال ترک شهر کرج

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی آموزش روانشناسی مثبت بر خودتنظیمی و کیفیت زندگی در معتادان شهرکرج می باشد. جامعه آماری: معتادان شهر کرج. نمونه آماری: 100 نفر از کمپ جستجوگران یاران البرز کرج که در سال 1394 مشغول به ترک بودند را 30 نفر معتاد را که از پرسشنامه خود تنظیمی و کیفیت زندگی نمره پایین تصاحب نمودند بصورت تصادفی برگزیدیم. طرح تحقیق مورد استفاده در این پژوهش شبه آزمایشی، پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل . روش نمونه گیری:از 100 نفر معتاد کمپ 30 نفر را بصورت تصادفی انتخاب کرده و در دو گروه آزمایش و کنترل بصورت تصادفی جایگزین کرده واز طریق 10 جلسه آموزش پکیج روانشناسی مثبت گرا باسیل . اس. والس ، دو ساعت و یک بار در هفته به آزمودنی های گروه آزمایش آموزش داده شد. ابزار پژوهش: پرسشنامه خودتنظیمی و پرسشنامه کیفیت زندگی. آزمون آماری: بوسیله آزمون آماری مانکوا )تحلیل واریانس ( مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون حاکی از اثر بخشی آموزشروانشناسی مثبت بر افزایش خودتنظیمی و کیفیت زندگی در معتادین در حال ترک بود . با توجه به معنادار شدن تفاوت میانگین ها با 95 / 0 احتمال بیان می شودکه فرضیه پژوهش مبنی بر اینکه آموزش روانشناسی مثبت گرا بر خودتنظیمی و کیفیت زندگی معتادین در حال ترک کمپ جستجوگران یاران البرز موثر است ، تایید می شود .

کلیدواژه ها:

روانشناسی مثبت ، خود تنظیمی و کیفیت زندگی